safarbazar

به گزارش ایسنا، روزنامه «فرهیختگان» در ادامه نوشت: محمد کریمی در ایران به دنیا آمده اما پنج‌سالی می‌شود که دوباره به‌خاطر شغل پدرش به افغانستان بازگشته‌ است. می‌گوید همیشه عاشق ایران است و به آن هم سفر می‌کند. او به‌خاطر دوست داشتن رمان‌ها و داستان‌های متنوع، عاشق نویسندگان و داستان‌های ایرانی است. در مصاحبه قبلی که با کریمی داشتیم، او ‌گفت: «هر وقت در خیابان‌های هرات و کابل قدم می‌زنم و کتابفروشی‌ها را می‌بینم، برمی‌گردم به آن زمانی که حسرت داشتن یک کتاب داستان به دل‌مان بود و طالبان نمی‌گذاشت و کتاب‌ها را می‌سوزاند. اما بالاخره آن روزهای سخت گذشت و حالا هرجا که قدم می‌زنم و در هر کتابفروشی‌ که می‌روم می‌توانم کتاب‌های ایرانی را ببینم و بخرم و به جهان داستان و تخیلی که همیشه عاشقش بودم، بروم.»

چندماهی از این مصاحبه نگذشته و حالا طالبان در خیابان‌های هرات و کابل حضور دارد. دوباره سراغ کریمی رفتم و از او درمورد وضعیت جدید پرسیدم اما این بار با همه ناراحتی‌اش گفت: «چقدر آن روز که صحبت کردیم، وضعیت فرق می‌کرد اما الان دیگر روزبه‌روز همه‌چیز تغییر می‌کند، مثلا یک کتابفروشی ممکن است باز باشد اما فردا بسته شود. حالا یا با دستور طالبان یا با ترس‌هایی که خود کتابفروش دارد.»

او به یک کتابفروشی در هرات اشاره کرد که همیشه کتاب‌های ایرانی و جدید می‌آورد و مشتریان زیادی هم داشت و گفت: «همان روزهای اول که طالبان آمد با صاحب کتابفروشی صحبت ‌کردم و او گفت من در همین‌جا می‌مانم و جایی نمی‌روم، طالبان نمی‌تواند مرا مجبور کند کارم را تعطیل کنم، ۱۵ سال تلاش کرده‌ام تا اینجا را راه‌اندازی کنم، حالا نمی‌توانم تلاش‌هایم را نادیده بگیرم. حدود دوماه بعد اما اوضاع جور دیگری شد، دیگر از آن کتابفروشی خبری نیست و کاملا تخلیه شده، از طریق دوستانم پیگیری کردم، متوجه شدم بعد از دوهفته دستگیر می‌شود و بعد هم مجبورش می‌کنند مغازه‌اش را تخلیه کند، حتی نمی‌دانیم خودش هنوز اینجاست یا از افغانستان خارج شده.»

کریمی اوضاع کتابفروشی‌ها را مناسب ندانست و معتقد بود وضعیت از این بدتر هم خواهد شد و گفت: «من نگران این هستم که مثل همان زمان قبلی که طالبان در افغانستان حضور داشت، همه کتاب‌ها جزء کتاب‌های ممنوعه شوند و دوباره برایشان خط قرمز بگذارند. نگران ادبیات، فرهنگ و هنری هستم که در این سال‌ها برایش زحمت کشیدیم. دوباره قرار است همه آن محدودیت‌ها برگردند و این باعث ناراحتی همه ماست.»

او در ادامه صحبت‌هایش گفت: «بگذارید از یکی از دوستانم در کابل مثالی بزنم. او می‌گفت در همان ماه اول بعد از استقرار طالبان هر روز به کتابفروشی‌ها سر می‌زنند و می‌خواهند کتاب‌های غیردینی را جمع کنند، مخصوصا کتاب‌های داستان و شعر را، حتی می‌دانم درحال وضع قوانینی هستند که جلوی چاپ این مدل کتاب‌ها را بگیرند. یاد حرف‌های پدرم می‌افتم، درمورد اوضاع آن زمان تعریف می‌کرد که باید کتاب‌ها را مخفیانه می‌خواندیم و حالا دوباره به همان روزها برگشته‌ایم.»